şimdi gecenin sabaha dönen şu saatlerinde onca yıl sonra facebook'un altını üstüne içini dışına çıkarıp da o'nu bu'nu bulmanın ne alemi vardı? moralim yerlerde lan. millet neler yapmış nerelere gelmiş.. bir de platoniklerimi de buldum anasını satayım. acayip çirkinleşen bi tanesini görünce vallaha sevindim burda oynadım bilgisayar başında. iyi ki de uzaktan uzaktan sevmişim diye. sonra kendimle dalga geçtim aha bu malı mı sevdin lan sen diye.
lakin akabinde yine başka bir platoniğime denk geldim, düşünün zamanında soyadını dahi hiç öğrenemediğim birileri yani bunlar. ama nası olduysa bu entrika yuvası facebook karşıma çıkardı. bu sefer üzülen ben oldum. iş güç kariyer almış başını gidiyor...aah aaaahh....sonra bir diğerini buldum. o da aynın. oooy ooy...sonra ordan hemcinsim birine denk geldim. karıştırdım biraz sayfasını.. zaten yerlerde olan moralim iyice köstebekliğe soyunmuş toprağı kazıp içine girme çabasına dalmıştı.. şu hayatta en çok yapmayı isteyip, yeteneğim de olup yapamadığım şeyleri yapan insanları görünce çok ..çok..yani aşırı depresif oluyorum lan!!
şöyle doğa yürüyüşleri, tırmanışlar, bisiklet turları, koşular, voleybol....her nevi spor faaliyetleri işte..enerjisi yüksek insanlarla arkadaşlık yapmak.. daha da sayarım buraya sayarım da..beynim kapkara oldu şu an.
ben ne yapıyorum burda dedim kendime.. "okuyom ben ya" dedi içimden biri. he oku anasını satim oku. ayda 2 kere okula giderek oku. sorsan okuyo işte. ne okuyosak artık. he elhamdulillah dersler, ortalamam falan çok iyi. ama samana dönmüş bir hayatım var. hatta samandan hayatımı göremiyorum o derece saman yani heryer. bize bi 100 150 tane inek keçi koyun lazım. hayatımdan kaldırsınlar şu samanları. ne yapıyorum 2 yıldır bilmiyorum. içimdeki savaşı bitiremedim bir türlü önümü göremiyorum. tek yaptığım sınav dönemleri girince 1 hafta ders çalışmak. haricinde hiçbir halt etmiyorum. ha beni aşağı çeken, hevesimi kıran şeyler mi var da böyle oluyor? tam olarak da bu aslında. sevdiğim insanlar üzülmesin diye kendi hayatımı mahvettim. onu yapsam şu üzülür, şuraya gitsem bu üzülür, buna başlasam o tepki gösterir..... bir gün belki.. belki gerçekten tak edicek de bırakıcam eşi dostu..... sıfırdan.. tam sıfırdan başlayacağım tekrar......
eskiden en azından hiçbir şey yapamadığım zamanlar, yazardım. yanımdan kalemi kağıdı eksik etmez yazardım.. şimdilerde boş boş taşıyorum alışkanlıktan. nadirdir ki yazıyorum.. eski yaptıklarımı hatırlayınca gülüyorum, yazdıklarımı okuyunca falan. "iyimişim be" diyorum kendime.."nerden de aklıma gelmiş..güldürdün beni bendeniz..ne neşeli hayat dolu bir insanmışım..".
ne yaptım kendime ben..... ya da ne yaptılar bana... ve ya bana neler yapmalarına izin verdim böyle..
