biz türk milleti lider odaklıyızdır. evimizde babamız liderdir mesela; bağıran, çağırandır. hangimiz böyle olduğu için ondan nefret ettik? tayyip'te sokak ağzıyla, argo tavırlarıyla bir siyasetçi gibi değil, mahallenin berberi gibi konuştuğu için bu türk milletine çok yakın ve samimi geliyor.
bu yüzden parti değil, liderden kazanıyor akp. muhalefet partilerinde ise kasetlerle başa gelmiş, belgelerle gelerek "beklenen lider" diye düşündürüp sürekli tayyip'ten kapak yemiş, onun tuzaklarına düşüp CHP'ye bir antisempati oluşturmuş, oy toplamak için saçma sapan işlere girerek partisi ve ilkelerine ters düşmüş liderlik vasfının olmadığı, kemal kılıçtaroğlu' ve artık yaşlanmış olan devlet bahçeli ; konuşurken yaptığı gaflarla halkın komedi malzemesi olan, zamanın şartlarında halkın en ihtiyaç duyduğu ve yaşananlar karşısında kabaran görüşleri partisinin isminde ve tüzüğünde yer alırken, kendisi ve yanlış kriterlerle seçtiği adamları (m. vekilleri, b. başkan adayları vs) bunları ülkeye anlatmada yetersiz kalıyor. gençlere yerini bırakmıyor ve hala 80 lerin siyasetçi ağzıyla konuşuyor.
ikinci olarak, din faktörü . bizim ülkemiz 91 yıl geçmesine rağmen laikleşemedi. ismet inönü'nün icraaları da halkı CHP'den soğuttu, zamanla dini sömürerek bir yerlere gelmek isteyen partiler türedi ve şuanda amaçlarına ulaşmışlardır. bir bayram günü köyünüze gittiğinizde hasbelkader siyasetten konu açıldığında 2014 yılında-hala "CHP'ye verelim de din elden mi gitsin" diyen akrabalarımız, dedelerimiz amcalarımız vardır. ve cemaat liderleri, "hocaefendimiz xxx partisine oyumuzu vermemizi istiyor" mantığıyla oy verenler...
Üçüncü'sü devlet-hükümet ayrımının toplumumuz tarafından yapılamaması; yoksul kesimin, çifçinin ve engelli vatandaşlar ile onlara bakanların sosyal devlet anlayışı altında yapılan bütün yardımların sanki başta olan kişi giderse kesileceğini ve ya onun sayesinde bu yardımı aldığını düşünülmesi. yine bu ayrımın yapılamadığına en güzel örnek Marmaray projesidir diye düşünüyorum. bu proje sanki akp'nin kendi parasıyla halka hediye edilmiş gibi partililer tarafından partizanca ve hunharca savunuldu. dünyadaki çapında en fazla vergiyi veren ülkeler arasında olduğumuzu unutup "biz yaptık" dedi. akp nin yaptığı marmaraya binmem diyen bile çıktı, sen düşün.
dördüncü olarakta bu ülke koalisyon yönetiminden korkuyor. çünkü biliyor ki yemeyecek siyasetçi, yedirmicek parti yok. yerse bir kişi yesin mantığıyla olabilitesi en yüksek partiye oyunu veriyor. tayyip de bunun farkında, bu yüzden kendisinden önceki dsp-mhp-anap koalisyonundan her mitinginde bahsediyor. koalisyon ortamında yolsuzluk yarışı oluyor, bu makamda bizim adamımız olsun yarışından ülke ilerleyemiyor, türkiye bunun örneklerini yaşadı, sevdiğimden savunduğumdan değil burada örneğini vermem gerekir; tek başına iktidar menderes ve özal dönemlerinde radikal adımlar atılıp, ülke ekonomik olarak ilerlemiştir.
bu saydıklarım iktidarda olan parti ile barajı yine geçmesi muhtemel partiler arasında oy verirken halkın gözeteceği düşünceler. ben "eğitimsizlik" diyorum, sen koyun de, cahil de, ananızı avradınızı ben si..ttirip gidiyorum bu ülkeden de... böyle işte.
30 mart tarihinde oy pusulasında ak parti dışında 26 parti daha olucak. 23 partinin kesin barajı geçemeyeceği düşüncesiyle oy verilmeyeceğini düşünürsek %10 barajının türkiye demokrasisindeki en ağır yara olduğunu bir kez daha anlamış oluruz.
