Oldukça trajikomik bir hikaye yaşadım. iyiki de yaşamışım diyemiyorum ama iyiki de taşınmışım, çünkü istanbul'a taşınmak hayatımı değiştirdi.
Ankara'da serbest ticaretle uğraşan kendi halimde biriyim. Bir gün kızılay'da yürürken istanbul Bilgi üniversitesi'nden bir üniversite arkadaşımı gördüm. Oldukça şaşırmıştım çünkü sınıfın en ezik karakteriydi ihsan. Şimdi yanında 10 üzerinden 9 puan alabilecek bir kız vardı. Üniversite biter bitmez evlenmişler. Beni evlerinde misafir etmek istediler, mırın kırın ettim fakat sonunda ikna etmeyi başlardılar beni. (Yatıya kalacağımı bilsem şerefsizim gitmezdim) neyse işte bunlar Dikmen'de oturuyormuş, Yıldız'a pek de uzak sayılmazdı. Atladım sonraki gün taksiye, akşam 8 civarında akşam yemeğine katıldım. Ev 3+1'di. ihsan ve eşi, eşinin annesi ve 2 yaşındaki çocukları vardı. Güzel bir yemek sohbetinden sonra salonda oturmaya geçtik ve film seyretmeye karar verdik. Harry potter izleyip nostalji yapalım dedik. Filmin yarısında zaten çocukla teyze yatmıştı. Bu ikiside yan koltukta iyice sarmaş dolaş olmuştu. Saate baktık saat 12 olmuştu. Ölümü falan öp diyerekten ikna etti beni hıyarlar. Salonda yatacaktım.
Şimdiye kadar herşey normal gitmişti.. Ta ki gece tuvalete kalkana kadar.
Gece saat 3.24 gibi kakamın bağırsaklarıma yaptığı basınç uyandırdı beni. Misafirlikte de kaka yapmaktan nefret ederim. Şimdi pis kokacaktı, tuvalete girenler falan rahatsıx olacaktı. Kakamı tutmaya karar verdim fakat artık dayanamıyordum. Koridora doğru yönelmiştim ki bir baktım yatak odasının ışığı da yanık, tuvaletin ışığıda.. Belli ki aganigi yapmışlardı. Fakat bu benim umrumda değildi! Sıçmam lazımdı. Hemen salona doğru yöneldim saksılardan birine sıçarım diye, fakat anlaşılacaktı. Yolun yarısında hemen mutfağa yöneldim, tencereyi kaptığım gibi salona koşuyordum ki... Koridorda altıma sıçtım. Kuru bir bokumsu parça da kilodumdan taşarak eşofmanımın paçasından halıya düştü fakat o sırada onu düşünecek değildim. Salona geçip bokla sıvanmış kilodumu tencerenin içine koydum. Popom da leş olmuştu. Kilodumun arka tarafıyla mümkün mertebe temizlemiştim fakat yine de geçmemişti. Yapabileceğim bir şey yoktu, eşofmanımı çekmiştim. Oturmuş, Kara kara ne yapacağımı düşünüyordum. Berbat kokmaya başlamıştı, kapağını kapattım hemen. içi bok dolu olan Tencereyi yarın gizlice evden kaçıracaktım. Kimseye haber vermeden gizlice bakkala gitmişim gibi yapacaktım ve dışarıya atıp geri dönecetim. Dikkat çekmesin diye tencereyi eski yerine bıraktım. Kapalı olsuğu için kokuyu bayağı kesmişti. Geri salona döndüm ve yatağıma uzandım, düşünürken uyuya kalmışım.
Sabah olmuştu. Hep birlikte salondaki büyük masada kahvaltı yapıyorduk. Kahvaltımız bittikten sonra salona oturmaya geçtik. Yenge masayı topluyordu, ben de ihsan'la konuşuyordum. O sırada kulağım bir şey işitti. Birden irkildim; evin yaşlı hanımı yerde gördüğü zeytini, ziyan olmasın diye oturduğu yerden evin küçük çocuğuna yemesini söylüyordu. Dilim tutulmuştu, bir bahane uyduramamıştım. ihsan beni dürtüyordu, anca kendime geldim. Gözlerim çocuğa bakarken aynı zamanda da ihsan'a cevap veriyordum. Çocuk eliyle zeytini alıp ağzına attı! Çiğnemeye başlayınca yüzünü buruşturmaya başladı ve "ıyy annannee bu zeytin iyrençç" dedi ve geri tükürdü halıya. Ben tam gazete kağıdıyla boku halıdan almak için kalkmıştım ki, mutfakta öğle yemeğini hazırlayan müge hanım çığlığı bastı yere düşen tencerenin çıkardığı sesler eşliğinde. Ayakta dona kalmıştım.. Herkes mutfağa koştuğu sırada ben de valizimi alıp kaçtım o evden. Arkama bile bakmadım. Sanki arkamdan vahşi köpekler kovalıyormuşçasına koştum. Binadan çıktığımda camdan görmesinler diye de kenardan kenardan, ters yöne doğru kaçtım. ilk işim ofise gitmek oldu..
ihsan ofisimi bilmiyordu fakat facebook'dan bulabilirdi. Hemen bilgisayarı açıp ihsan'ı engelledim. Twitter'dan, instagram ve foursquar'dan da silip engelledim. Ardından aynı şehirde artık yapamayacağımızı düşündüm. Ben böylesine bir utançla artık yaşayamazdım. istanbul'a ailemin yanına gitmeye karar verdim. Valiz zaten yanımdaydı, ilk biletle esen boğa havalimanı'na gittim ve sabiha gökçen'e iniş yaptım. Ankara'daki kiralıkta oturduğum evi daha sonra toplamaya gelecektim.. Ailemin oturuğu evin ziline bastım, beni gördüklerinde şok oldular ve neden geldiğimi sordular. Artık buraya yerleşeceğime karar verdim, işlerimi artık buradan yürüteceğimi söyledim.
Lakin, hayatımın kadınını burada bulacağımı bilseydim çok daha önceden gelirdim istanbul'a. Öğrendim ki her şerde bir hayır varmış.
Şimdi düşünüyordum da, o olay iyi mi olduu kötü mü olduu.. inanın karar veremiyorum.
