ülkede düzenli olarak ölen çocuklardan bir tanesidir. özelliği, gezi parkı olayları göz önüne alındığında anlaşılabilir ancak.
yalnız bu ülkede değil, bütün dünya'da ölüyor çocuklar. savaşlardan açlığa bir çok sebebi var bunun, temel kaynağı ise belli. ülkemize geri dönecek olursak, bu ülkede çocuk ölümleri akşam haberlerinde duyulup unutulan sıradan olaylardan biri haline gelmiş. normal bir insanın dikkat etmesi gereken toplumsal pek çok başka olay gibi. özellikle yeni nesil, ülkeden ve dünyadan iyice kopuk yetişiyor. gezi olayları'nın tetiklediği en önemli şeylerden biri, insanları gerçeğe, topluma geri döndürmek oldu. bu öyle hemen olacak bir şey değil. ama küçük küçük bunun gerçekleştiğini hissedebiliyoruz. berkin elvan da, ölen diğer çocuklarımız gibi, acısını duymamız gereken bir kayıptır. ama özelliği, uzun yıllardır acısı duyulan nadir çocuklardan olmasıdır.
yani diyorum ki sen bu toplumun gidip diğer ölen çocuklara üzülmemesini garipsemez de, berkin'e üzülmesini garipsersen, orada hataya düşer, tersten bakarsın. berkin uyanmadı ama, bize silkinmemiz için bir itici güç oldu. baktık ve çocukların öldüğünü gördük arkadaş. ottan alkolden kafasını kaldırmayan arkadaşlarım bile "yahu ne oluyor?" diye sordu. şimdi acısını duymamız gereken herkesin acısını duymaya geldi sıra. ama sonrasında, çocukların ölümüne sebep olan her ne ise onu düzeltmek var.
