Bundan yaklaşık 4 ay öncesine kadar twittera bağımlılık derecesinde bağlanmış biriydim. Aile içi problemler, arkadaş arası sorunlar, asosyallik, iletişim bozuklukları, uyku bozuklukları vs. bi sürü sorunum vardı ve bunların farkına bile varamiyodum. Daha sonra okul sınavlarından da kötü notlar alınca yanlış giden şeyleri düzeltmeye karar verdim. Twitter hesabımı kapattım ve 1 hafta içinde uykularim düzene girdi. Daha sonra twittersiz daha mutlu olduğumu anladım. Çünkü twitter varken yaşadığım hiçbir anımın tadını çıkarmıyodum. Komik bir sey yaşadığımda ben bunu twittera yazarım falan diye düşünüyodum. Sonra 140 karakter sorunu yüzünden kısaltmaya çalışıyodum. Yaşadığım an talan oluyodu bi nevi. Saçmalıktı yani.
Şimdi çoğu arkadaşım aynı durumda ve üzülüyorum onlar için.
Tabiki bu şekilde kapatılması, girişinin yasaklanması yanlış ve aynı zamanda komik. Fakat o bi başbakan ve eninde sonunda sonucu ne olursa olsun, nasıl görünürse görünsün böyle bir yasağı getirdi. Bence tayyip özgürlüğümüzü engelliyor, kısıtlıyor cart curt diyeceginize anı yaşamaya bakın. Çünkü hayatta bir kere genç oluyosunuz. Ayrıca orda fenomen olunca real hayatta gördüğünüz değer falan da artmiyor. Kendinize gelin gençlik.
