17. yüzyıl yazarlarında kadın sorunu üzerine göülen kararlılık, 18. yüzyıl filozoflarında aynı heyecanını korumaz.
17. yüzyılda; poulain de barre; insan soyuna yakışır olmanın tek ölçütü olarak aklın kullanılmasını ve tabii kadınla erkeği mutlak eşitliği ile sağnabileceğini söylüyordu.
18.yüzyılda diderot; kadını cinsine özgü organı ile tanımlıyordu. montesquieu; kadınları devlet içinde devlet haline getiren entrika dahası saman altından su yürütenler... olarak görüyordu.
jean jacques rousseau; kadın aleyhine cinsiyet ayrımı yapan biri olarak görülür. emile'de; 'kadın erkeğe terkedilmek için yaratılmıştır ve onun adaletsizliğine de tahammül etmelidir.' der. kadının eşini seçme hakkı olduğunu da savunurdve bu onun kadınlarında içinde bulunduğu bir hayran kitlesine sahip olmasını sağladı.
1789 fransız devrimi; edebi ve siyasal salonlardaki kadın erkek birlikteliğini tehlikeli bulur.
1792'de evlenme ve boşanma yasalaşır. kadında erkekle aynı halara sahip olur. thermider rejimi ile boşanmaya karşı çıkanlar yeniden ortaya çıkarlar.
5-6 ekim'de kadınlar versay'A geçim sıkıntısı sebebiyle yürür, 1795'te ise ktlık sebebiyle kadın işçiler ekmek ve 1793 anayasası için seslerini yükseltirler.
ancak diğer yandan belirtmekte fayda var: devrimin hıritiyanlık karşıtı önlemlerine, dine soğuyanları, papazları boykot eden ve inatla gizli tapınma örgütleri kuranlar da kadınlardı!
