dal dal ve yaprak yaprak fiskiriyordu hayat
şehvet de oradaydi, olum de felaket de,
ten degistiren ruh da , ruh degistiren et de:
insanlasan tanrilar, tanrilasan insanlar
geciyordu onumdem, dalgalandikca duvar.
ve sonra varliklarin karanlik mahserinde
gozleri alev alev, dudaklarinda hande
muzlim, magrur, mustehzi biri dolasiyordu.
biraz dikkat edince tanidim
seytandi bu!
