atilla ilhan ın "yanlış kadınlar yanlış erkekler" kitabına göz attığım da dikkatimi çekti bu başlık. italyan bir ressam, yakışıklı, çevresinde tanınmış biri, tablolarının alıcısı fazla. ama mutsuz. askerliğini bitirir bitirmez bıçağın altına yatıyor, sonrasında kadın olarak yaşamına devam ediyor. ama hala mutsuz. 10 yıl dayanabiliyor "kadınlığına". sonrası mı? evinde soba bacasına asılı bir şekilde bulunuyor. bir not bırakıyor; "ne erkek, ne de kadınım, bu dünyada bana yer yok. bu hayatı yaşamaktan bıktım." galiba tanrı bir yerler de yanlış yapıyor.
