bilimsel bir akıl ve mantıkla cevaplanabilecek bir soru değildir. boşa kürek çekmiş olursunuz.
yaratıcının var olup olmadığı sorusu, insanın vicdanına sorması gereken bir sorudur. insan, yapısı gereği kusurlarla doludur. ama bir taraftan da hep kusursuzu arar, hiç bir zaman ona ulaşamayacağını bildiği halde. peki neden?
hiç bir hayvan kendi çıkarlarına karşı duran ahlak kurallarıyla kendisini kısıtlamaz. peki insan neden bunu yapar?
neden güçlü olanın güçsüz olanı ezdiği bir dünyada yaşarken ve bunun değişmeyeceğini de tecrübe etmişken, daha hala bile inatla herkesin eşit olduğu, güçlünün güçsüzü ezmediği bir düzen kurabilmek için uğraşıyoruz? neden bu konuya bu kadar kafayı takıyoruz?
benim için bu sorular bir yaratıcının varlığını ortaya koyar. bir yaratıcı vardır. var olmalıdır çünkü.
öte yandan şöyle saçma sorularla kendinizi kandırmayın derim. "yaratıcı varsa, dünyada neden kötülük var." "yaratıcı varsa, ona inananlar neden daha üstün olamıyorlar"
bunlar anlamsız sorular. şu yüzden anlamsız, dünyada kötülüğün olması, pek çok ilahi dini öğretide de zaten halihazırda dile getirilmiştir. insan mükemmel bir yaratık değildir. zaten yaratılmış olanın mükemmel olma ihtimali de yoktur. dünyada kötülüğün olması, insanın ve içinde yaşadığı doğanın kötü olmasından kaynaklanır.
üstünlük oldukça göreceli bir kavramdır. bugün pek çok insan kızılderililerin bugünkü insanlardan çok daha ilkel ve az gelişmiş olduğunu söyleyebilir. onları bu şekilde düşünmeye iten şey, güç ile başka şeyleri birbirine karıştırmalarıdır.
evet, kızılderililer (ya da afrikada, kendi halinde yaşayan ilkel kabileleri düşünün) ülkelerini işgal eden beyazlar kadar güçlü değillerdi. onların sahip oldukları teknolojiye ve silahlara, bilimsel seviyeye sahip değillerdi. o insanlar doğada yaşamaya adapte etmişlerdi kendilerini. ama eğer bundan bir asır sonra, içmeye su bulamazsak, yiyecek bulamazsak, ozon tabakasını deldiğimiz için doğanın hışmına uğrarsak, işte o zaman kızılderililerin bizden çok daha ileri olduğunu anlamış oluruz.
dünyanın kendisine has bir yapısı vardır. doğanın kendi kuralları vardır. bu kuralların en ince ayrıntısıyla kuran'da ya da başka bir dinin kitabında yazmasını beklemeyin. çünkü eğer yaratıcı varsa, ahiret varsa, insanlar için en önemli mevzu dünyanın nasıl işlediğini anlamak değil, yaratıcıya nasıl yakın olabileceğini, nasıl onun cennetine girebileceğini öğrenmektir. sonsuz bir ahirete inanan hiç kimse, ortalama 60 yıllık bir ömrünü geçireceği dünyanın meselelerin cevabını almak istemez o kitapta. böylesi zaten saçma olurdu.
öte yandan Allah, dünyayı anlamamızı da istemiştir. en başta onu bizim anlayabileceğimiz bir sistemle yaratan da odur zaten. her kim, bu ilimlere vakıf olursa, yeryüzünde de onun hükmü sürer. ama ölümsüzlük mümkün olmadıkça böyle bir şeyin anlamı da olmaz. çünkü geçici olan hükümranlıklar anlam ifade etmez. en güçlü firavunlar bile, ruhlarının ölümsüzlüğüne inanmak gereği gördüler. çünkü onlar da çok iyi biliyorlardı ki, ölüm gerçeği olduğu müddetçe, hayatta elde ettikleri başarıların hepsi anlamsızdı.
