normalde dünya tatlısı yaratıklar olan çocukların, misafirliğe gelmiş versiyonu. ne yazık ki başına misafir eklenmiş çocuk, pek çekilmez. bir kere bu veletleri türlü şaklabanlıklarla oyalaması gereken kişi sizsiniz, ablalık/abilik yapacaksınız annenizin deyişiyle. çocuklarla anlaşabiliyorsanız sorun yok. önce çocukluktan kalma bebekler, oyuncaklar, peluşlar ortaya dökülecek * ve çocuğun beğenisine sunulacak. çocuk büyük ihtimalle kendi gıcır gıcır barbie'leriyle/action man'leriyle filan kıyaslayıp beğenmeyecek ve "bilgisayar oynayalım" DiYECEK. "eh, benim gözetimimde birşey olmaz herhalde" Diye düşünecek ve kabul edeceksiniz. birlikte güzel güzel simsiki'de * uzaylı ailenizdeki yaşlı nineyi havuzda boğdururken, anneniz seslenecek ve çocukla kendinize hazırlanan tabakları almak için mutfağa seğirteceksiniz. döndüğünüzde tabii ki bilgisayarı yamulmuş vaziyette bulacaksınız. çocukcağız(!) klavyedeki birkaç bin tuşa birden basarak kilitlemiş bir şekilde aleti. anlayışlı bir gülümsemeyle bilgisayarın fişini "şırrak" diye çekip, tabağı önüne koyacaksınız. çocuk "bilgisayar oynamayacak mıyız" diye soracak. "hayır canım" diyeceksiniz. öfkelenen çocuk monitöre pat pat vuracak, siz onu oradan kaldırmaya uğraşırken, ağlamaya başlayacak, bu esnada tabaktaki pasta, kısır türü dağılabilitesi ve leke yapabilitesi yüksek maddeler patır patır halıya dökülecek. siz bir yandan zırlayan çocuğu susturmaya çalışacak, bir yandan da "çocuk denen hadise o kadar da eğlenceli değil galiba" olacaksınız. evet.
