aslında unutmuyorsunuz. unutmak yerine duygularınız o kişiye karşı köreliyor. ilk anlarda içinizi sıkan buhran anları daha sonra yerini daha normale bırakıyor. ilk anlarda ismini dahi söyleseniz deli gibi çarpan kalbiniz hiç bir şey hissetmiyor. benim acizane tavsiyem eğer bittiğine gerçekten inanıyorsanız, hiç bir umut yoksa buna kendinizi alıştırın. ve başınızı elinizin arasına alıp nerde hata yaptım ya da nerde hatalıydı sorusunu sorun. belki de hatalı olan sizdiniz. bundan sonra hayatınıza girecek insanlara en azından aynı şeyi yapmazsınız. muhasebe zamanı şimdi. hadi bakalım.
