patolojik insan davranışıdır, kendimden biliyorum.
bu tip kişiler geçmişe dair her şeyi özlerler.
çocukluk günlerini, adını bile hatırlayamadıkları eski arkadaşlarını, eskilerde sokak çocuğu gibi sokakta saatlerce bir dolu oyun oynamayı, sorumluluk almamayı, anne ve babanın çocukkenki davranışlarını, hep içlerinin kıpır kıpır olduğu mutlu günleri, ilk okul-ortaokul-lise-üniversite bilimum geçmiş okul hayatını, satıcılık da yapsa eski yakın arkadaşlarını, eski aşklarını, eski aşıklarını kısacası eskiye dair ne varsa mutlu olunan günlerde onları özlerler..
işin acı yanı geçmişi özlemekle o kadar meşguldurler ki, o anı ve ne yazık ki geleceği kaçırırlar çoğu zaman..
el özet: özlemek iyidir, ama ayarını kaçırmak daha da çok özlenecek şey-kişi olmasına neden olur. dolayısıyla anı kaçırmadan özlemek dozunda olanıdır, yararlıdır, insanidir.
