uzaklara gitmissinizdir ama mecburiyetten kimseyle görüsemezsiniz arayıp konuscak kontorünüz bile yoktur. gittiginiz yerde konuscagınız bir tek insan yoktur ama yasamak zorundasınız hayata devam etmek zorundasınızdır. iste o zaman iki gün hatta on saat icin bile olsa ayrıldıgınız yere, sehire döndügünüzde anlarsınız her seyi özlemissinizdir. yaptıklarınız yasadıklarınız gözünüzün önünde canlanır icinizden bir sansım olsa burda yasasam dersiniz ama olmaz her ne kadar ayrılmak istemeseniz orada kalmak isteseniz de gitme zamanı gelmistir ve yine gidince her seyi özleyeceginizden emin olarak arkanıza baka baka otobüse biner bir dahaki kavusmaya kadar yasamak zorunda oldugunuz yere gidersiniz. özlersiniz özlersiniz ve yine özlersiniz...
