Yaklaşık 7 aydır kız başıma misler gibi yaşadığım yer. Herkes o kadar özgür ki.
Kabul etmediğim yanları var elbet (otobüs yakmaları gibi). Polise karşı direnmek mahalleye polis sokmamak onların işi. Aman girmesin de onlar yokken burada hiç olay yok.
ilk geldiğimde ben nereye düştüm burası neresi diye dolanırken. Şimdi dışarıda kıyamet kopsa sokaklarında dolaşmaktan korkmayacağım yer.
Okmeydanında oturuyorsan her gün tomaların arasından geçmek ve tonlarca polisi yarmak zorundasın eve girmek için.
Ama onların bile giremediği mahalleden içeri adımını attığında kafam dimdik kendini güvende hissetmek ayrı.
Berkine komşu olmak. Bir gece hastaneden haber alan ev ahalisinin çığlıkları feryatları ile uyanmak... Hayata karşı bakış açınızı değiştirebilecek cinsten...
