sıradan bir tepki. (bkz: bölüm 10 yazıyla on ekşın başlıyor) yine ter içinde uyanmış yine o esrarengiz rüyayı görmüştüm kaybedecek vakit yoktu . hemen hazırlandım yollara düştüm günlerdir olduğu gibi. yürümeye başlayalı 1 saat olmuştu ki uzaklardan yılan gibi kıvrım kıvrım kapkara çift yönlü bir yol hemen yolun başında da bir tabela belirdi. eve dönme umutlarım artıyordu. ev mi ? sahi benim evim neresiydi ? ülkemi hatırlıyor olmam beni ferahlatıyordu. yolun üstünden gitmek pek akıllıca olmayacaktı . yola paralel dizilmiş ağaçların arasından ilerliyordum. tabelanın yanına geldim. gene rusça diye tahmin ettiğim yer isimleri vardı. büyük yazılmış h harfi gözümden kaçmamıştı. yakınlarda bir hastane olmalıydı. tekrar ağaçların arasına dalıp bu kez hızlı adımlarla ilerliyordum . 2-3 saatim böyle geçiverdi . hastane gözükmüştü, ne olur ne olmaz kalaşnikof tüfeğimi kontrol ettim. 4 mermi vardı. keşke alıştırma yapsaydım diye söylendim kendi kendime. neyse zaten yolda pratik yapmak için epey zamanım olacaktı.
