hiç umar mıydık böyle uzak kalacağımızı? çok uzun süre değil ama 4 gün oldu. tam 4 gecedir sana olan sevgimi ve aşkımı dile getiremeden, sesini duyamadan uyuyamıyorum(!) hayatta kalmamı sağlayan tek besin kaynağı alkol. işe yaramasa hastalanırdım herhalde. arabaya düşen saç tellerini toplayıp sigara jelatinine sarıp, sonra düzgün bir kutuya koymayı planlarken " ulan kokusu, etkisi kaçar" diye vazgeçen bir adamın seni aldattığını düşünüyorsun. ispat edebilir miyim, yahut nasıl ederim bilemiyorum ama her ne pahasına olsun ispat edeceğim. bir insanın yaşaması için bir insana bağlı kalması ne acı bir olaymış, şimdi anladım. tüm benliğimi sana adamışken bu yoldan geri dönmek, ehh eytere bea deyip her şeyi koyvermek meşrebime sığmaz.
kendimi ifade edemiyorum. orospu karı gibi çeneye sahip bu adam ifade edemiyor işte kendisini. belkide hayatımda ilk defa gerçekten masum olduğum bir konuya canımın canı tarafından tek suçluymuş gibi yargılandığım için konuşamıyorum. bir sigara yakıyorum telefona bakıyorum. sigara bitene kadar arar diyorum. bir bakıyorum ki paketler bitmiş. hepsini saklıyorum ama... bira şişelerini de atmıyorum tabi... bak, yine yazamıyorum saatlerdir. bir şarkı çalıyor arka fonda, sözler şükela...
--spoiler--
Kula kul olmak var sevda yolunda
Aşkım iman demek tanrı katında
Sen benim ışığım hem güneşimsin
Sensiz bu dünyayı söyle neylerim
Yokluğun cehennem azabı bana
Ben senin yanında hep cennetteyim
--spoiler--
zirve dönüşü sevgili olmuştuk, sen sorup duruyordun bana hep "alacan mi?" beni diye... o zaman verdiğim cevapla şimdiki farklı değil. ucunda ölüm bile olsa "alacam gız seni!"
