tekrar yola koyuldum, yol kafamda hayal ettiğim bir çizgiden ibaretti. saatlerdir yürüyen ayaklarım bana karşı gelmeye başlamıştı. tam buraya kadarmış dediğim sırada uzaklarda tüten kara bir duman gördüm. tekrar ayaklandım , nerdeyse dizime kadar ulaşmış kara karşı adeta kulaç atmaya başlamıştım. son bir gayretle kara dumanın çıktığı şirin kulübenin kapısına attım kendimi. içerde ne olduğu umrumda değildi . kapıyı zorladım açılmadı. sanki bana düşman kesilmiş direniyordu. vazgeçtim paspasın altında anahtar olabileceğini umut ederek
paspası kaldırdım. tahmin ettiğim gibi ordaydı anahtar. hışımla içeri attım kendimi.
