Türkiye'de bu eğitime göre cehalet meselesi tersten anlaşılan bi olaydır.
Bakın kardeşim bu ülkede türkçüleri ve kürtçüleri bi kenara koyarsak ideoloji yoktur günlük politikada, esas mesele muhafazakarlıkla modernitenin saflara ayrılmasıdır. Bu memlekette her gün gündem değişiyor ve gündem fark etmeksizin aynı insanlar aynı tepkileri veriyorlar. AKP iktidarînda yuvarlayalım 10 yılda 3600 günde 3600 farklı gündem oldu. Aynı adamlar 3600 kez bi yolunu bulup tayyibi savundular, aynı adamlar 3600 kez doktrin üretip muhalefet ettiler..
Peki bu sağlıklı bi kafamıdır? Elbetteki hayır 10 kez bir taraf haklı olursa 1 kezde öbür taraf haklı olur peki Türkiye'de durum ne? Adam 3600 günde 1 kere bile haksız degil veya haklı degil..
Bütün bunları neden anlattım? Türkiye'de siyasi tarafgirliğin günlük politikayla alakası yoktur. Bi adam aksa aktır karaysa karadır.
Uzatmayayım gelelim konumuza;peki esasen yukarıda anlattığım temel ayrışma politakadan doğmuyorsa sebebi nedir? Sebebi "yaşam tarzları"dır muhafazakarlıkla modernitenin çatışmasıdır. Şimdi diyeceksinizki bu ülkede CHP'li muhafazakâr köylüler var. Ben köylünün içinde doğup büyüdüm o CHP li köylüler her ne kadar kendileri köylü gibi yaşayıp, köylü gibi giyinselerde arzuladıkları yaşam tarzı modernisttir yetiştirdikleri çocuklarına bakın göreceksiniz.
Şimdi bütün bunların konumuzla ne alakası var? Alaka şudur; aidiyet ihtiyacı. yani; ben muhafazakarım muhafazakar olmak şu dünya görüşüne ait olmaktır veya ben modernistim modernist olmak şöyle şöyle olmayı gerektirir mantığı.
Dolayısıyla eğitim düzeyi arttıkça yaşam tarzı değiştiğinden politik aidiyet ihtiyacıda otomatik olarak degişmektedir bu aydınlık karanlık meselesi degil aidiyet arzusudur cancağzım aidiyet.
