belki çocuklarını yetiştirmeye, okutmaya çalışan gariban bir aile babasıdır. olabilir mi?
olabilir dimi?
kendimizi o insanların yerine koyalım; gerilimli, yorucu mesleklerde çalışan, kıt kanaat geçinen bir anadolu insanını ele alalım.
bu adamcağızın derdi para kazanabilmek, ailesini doyurabilmek. yani kaygısı çok farklı, çok düşük. şu halde, kendisine bir süre yetecek kadar erzak veren parti onun için başarılı partidir.
kendimden örnek vereyim, salı akşamı chelsea maçı var. maçı tv yayınlayacak olsa da, dışarıda izlemeyi kararlaştırdık. haliyle izlerken biraz da içelim dediğimizden, güzel bir mekan bakıyoruz. baktığımız mekanda eğlenmelik bir alan olsun da, turlarsak takılırız diyoruz. ee hatun düşürürsek de cabası olur deyip son beklentimizi de söyleyeyim.
besleyecek ailem yok, derdim-tasam yok, çok farklı benim kaygılarım, beklentilerim.
işte oyunu makarna kömüre sattığı söylenilen adamın elitist geçinen bizlerden farkı. adam hayatını kazanmanın derdinde. ekmeğinin peşinde. bu doğrultuda oyunu kendisine destek olan partiye vermesi kadar tabii bir durum yok. zira kağıt parçasına mühür basmak, birkaç ay iyi geçinebilmek için rahatlıkla feda edilecek bir hak.
