özellikle o ani yakalamak için o saatte kalkabilen bir insan olabilmeyi çok isterdim, sans eseri değilde planlayarak o manzaraya tanik olmak gerçekten dolu bir ruhun macerasidir. çünkü o görüntüden binlerce siir, şarki cikaracak, bizim görmediğimiz, turuncu martilari görecektir. bizdeyse daha farklidir bu ana şahit olmak. huzursuz bir gecenin safaginda yine huzursuzca uyanirsin, yüzünü soğuk suyla yikayip cami acip temiz serin havanin yüzünü kasindirarak kurutmasini istersin. o an farkedersin ki hayat buradan daha anlamli. sakin kaybolma diyip en fazla 3u1 arada için su koyup gelirsin, acilmak ve ayik kafayla daha da anlamlandirmak için. kahveni yudumlarken şehir senindir, istediğin her anlami yuklersin. orda ağlayan bir kadin, şurada uyuyan ama düşünen bir adam, acikmis bir bebek, bulutlar hayallerine kahraman olur. sonra yavaş yavaş aydinlanir şehir, hiz gelir şehre ve hayaller bulut gibi yok olur, gökyüzü bile daha hizli döner. her yer aydinlanir ve gerçeklik fazlalasir ve kimse artik dusundugun kişi olmaz.
