halama küçüklüğümden beri hiç ısınamadım.
tatillerde filan yanına gittiğimizde abime oyuncak arabalar filan alırdı, bana bir şey almazdı. belki almıştır, şimdi günahına girmeyeyim. ama ben hiç hatırlamıyorum.
abim de o oyuncaklarla beni hiç oynatmazdı. ama bir keresinde bi tekerleği kırık oyuncak arabasını bana vermişti. tekerleklerinin üstünde sürmekten ziyade yerde sürükleye sürükleye oynuyordum onunla da. (diğer tekerlekleri de ara ara takılıyordu.)
bir de halam abimi elleriyle beslerdi. ama ben bir şey yerken üstüme ya da yere dökersem beni azarlardı. el kadar çocuğum amına koyim kaşığı nasıl tutacağımı bile bilmiyordum.
sonra dışarı sarı baş la oynamaya çıkardım. sarı baş da bizim köpeğin adı. "yine mi üstünü kirlettin?" diye yine kızardı.
bu olaylar bir kerelik filan da değil. halam bana karşı nedense hep mesafeliydi. hatta bu yüzden küçükken "acaba ben evlatlık mıyım?" diye çok düşünmüştüm.
neyse artık geride kaldı o günler. ben halamı affettim.
