bırakamıyorum, başıma ağrılar giriyor, agresifleşiyorum gibi 1001 türlü bahanenin arkasına saklanılarak yapılmak istenmeyen eylem. halbuki 2 haftadır içmeyen bir insan olarak söylüyorum*; dertsiz tasasız başarılır. aranacak yanı yoktur. şu zamana kadar içtim bok var gibi, giden milyarlara mı yanayım, vücuduma verdiğim zarara mı yanayım bilemiyorum.
dün arkadaşlarımla dışarıda dolaştıktan sonra eve geldiğimde üzerime sinen kokuyu farkettim, bilin ki çok pis kokuyormuşum eskiden. siz siz olun, yol yakınken dönün şu illetten. bu da size verebileceğim en büyük nasihattir.
edit: marlboro var ya candır, canandır. nasıl göt oldum belli değil.
