Biz çirkin ve mağlup çocuklarız nevâ
Elhamdülillah
Biz güzel adama hiç dönüşmeyeniz nevâ
Dönüşsek ne yazar nevâ
Bir şey bulurlar yine hanemize yazacak
Masum çocuklar masun değil ki
Ademden geldik ama
Hata payı yok bize bilirsin
Ne vakit bir iki ekmek çalsak
Teknelerini çaldık sandılar
Martılara sorun
Onlar bilir dedik
Gülüp geçtiler
Biz gülmeyi öğrenemedik
Ama bakma öyle
Kahkahalarını bir görseydin
Ah bir görseydin anlardın
Sen şimdi gitme dedin ya hasta kız
Merak etme biz hep kalan tarafız
Son vapurun palamarına uzaktan bakanız
Güneşin batışını izler gibi bakan
Bir dahaki sefere
Daha başka doğar sananız
Kalmak, güneşin doğuşuna alışmaktır bilesin
Bir ölünün gitme deyişini hatırlamaktır
Ey efendiler
Efendi deyişim güzel huyunuzdan değil
Sahip olmaya çalıştığınız canlardandır
işte tüyü bitmemiş yetimin hakkı biziz
Biz doğduk biz büyüyemeden ölüyoruz
Hadi yine iyisiniz
Ama biz hiç iyi değiliz
Çünkü izin vermediniz
Yakanızdaki eller tutuşur da o gün
alev olur bir anda hatırlarsınız bizi
bizse elele tutuşur size üzülürüz
ve unutmak artık
bu mağlup çocukların hakkıdır
Sen ki adına hiçbir şey yazılmamış hasta kız
Belki teselli ederim dedim ama
Affet beni
O zaman sen de bunu bir mektup gibi düşün
Senden daha hasta birinden gelen bir mektup gibi
Bembeyaz bir güvercinin kanatlarının altında saklı
Kimseciklerin göremeyeceği bir mektup gibi
