Devlet mi? Bu da ne?
Hadi! Kulaklarınızı açın, halkların ölümü ile ilgili sözlerimi söyleyeceğim size şimdi.
Devlet, soğuk canavarların en soğuğudur.
Kılı kıpırdamadan yalan söyler; şu yalan dökülür ağzından:
"Ben, Devlet, halkın kendisiyim."
Yalan! Halkları yaratıcılar yarattılar, üzerlerine bir inançlar bir sevgi astılar:
Yaşama da böyle hizmet ettiler.
Fakat yıkıcılar kalabalığa tuzaklar kuruyorlar -bunun adına da Devlet diyorlar:
Kalabalığın, üzerine bir kılıçla yüz arzu asıyorlar.
Halk -hâlâ nerede varsa- Devlete inanmıyor;
kem göz gibi törelerle yasalara karşı işlenmiş bir günah gibi nefret ediyor ondan.
Şu işareti veriyorum size: Her halkın iyi ilke kötüyü anlatan kendi dili vardır; komşusu bu dili anlamaz.
Her halk töreleriyle yasaları için kendine öz bir dil yaratmıştır.
Fakat Devlet iyi ile kötüyü anlatan tüm dillerde yalan söyler; söylediği her şey yalandır
-ve elindeki her şeyi çalmıştır.
Ondaki her şey sahtedir:
Çaldığı dişlerle ısırır bu hain hayvan.
Ondaki her şey sahtedir -sevgisi bile.
Devletin işareti olarak veriyorum size bu işareti:
iyi ile kötünün dillerini birbirine karıştırır o.
Gerçekten de bu işaret bir ölüm iradesi gösterir!
Gerçekten de bu işaret ölüm vaizlerine bir çağrıdır.
affedersiniz ama Friedrich Nietzsche varken şeyh edabali nin sözüne bakmam.
