filmin ruhuna sinmiş belli belirsiz bir (bkz: stockholm sendromu) ndan bahsetmek mümkün.
senaryonun yaşanmış bir olaya dayanıyor olması, filmin etkileyiciliğini arttırıyor.
filmin en çarpıcı noktası ise, film boyunca banka soyguncularına yakın duran, hatta kim yerlerde işbirliğine giden banka personelleri, finalde adeta sihirli bir değnek değmişçesine, saf değiştiriyor, hatta ruhen de farklı bir atmosfere bürünüp soyguncuların karşısında konumlanıyor. yani tek bir mermi, insanların algılarını ışık hızından daha hızlı bir şekilde değiştirebiliyor.
filmin final sahnesi, gücün doğası hakkında sarsıcı bir ipucu veriyor bizlere...
