Çocukluğumu özledim be. Anneannemin bahçesinde yaktığımız ateşi, etrafında dans edişlerimizi, perçemlerimi, şortlarımı, kuzenimle yediğimiz dondurmaları, oynarken her seferinde çatıya kaçan ve bir türlü alamadığımız renkli topları, ağaca tırmanıp otobüslere erik atmayı, su savaşlarımızı, yüklü su faturası yüzünden dedemin azar atışlarını, mavi bisikletimi. Hepsini özlüyorum.
Mecburiyetler yüzünden yıkılan o büyük, sevimli, sıcak, çatı katından denizin göründüğü evimizi. Çok özledim be.
