Şu an odamda salondaki akrabalardan kaçıp Yann tiersen dinliyorum sözlük. rahatlatsın diye dinlediğim bob marley gibi. insanın kendine katlanmasını sağlayabilen bir adam bir şarkı varsa aklınızda bulunsun söylersiniz olur mu? Yarın hayattan zamanında tek istediğim şey olan Çellomu da sırtıma takıp iki yıldır kaldığım okulu okuyormuş gibi yapmak için yine istanbula gideceğim. 8 kişilik yurt odasına girip insanlarla sohbet etmemek için yine bir film açacağım. "Bende sizin gibiyim evet ama bana ellemeyin" diyeceğim onlara, hatta hiçbir şey anlatmayacağım ama onlar çok duygusal olduğumu söyleyecekler, anlayacaklar hatta sanki öyle bir yetileri varmış gibi. Filmlere onlardan daha fazla ağlıyorum diye böyle diyorlar heralde. Onların sıradanlığına saklanmama yine izin vermeyecekler. geceleri çamaşırhaneye ineceğim çelloyu yeniden yeniden ve yeniden çalamamak için. okulu düşüneceğim "iktisat okuyorum lan ben" diyeceğim parasızlığımı düşüneceğim sonra çelloyu yeniden çalamayacağım. En çok tembelliğimi düşüneceğim. küçük görmelerimi küçük olmalarımı da aradan çıkarttık mı duvarlarıma birkaç tuğla daha koyacağım ve bütün bunları tembellikle alışmışlıkla ince bir sinirle yapacağım. kendimi sevilmemeye alıştırdığım 3 yıllık bir adamı da düşünürüm belki. artık neden sevmediğine kızmadan, yaşayamadığım hayata üzülmeden... bunu da bir ukelalıkla yaparım ki deli önlüğü giydiresiniz gelir. ertesi gün olur. bir kaç ertesi daha... istiklal caddesinde yanınızdan geçerim belki. acaba ne dertleri vardır diye düşündüğünüz boş anlarda benim fırlattığım sigaraya basmış olursunuz. Yaşamayı becerememekten başka hiçbir derdim olmadığını anlarsınız umarım ki artık sıradanlığınıza saklanabilmiş olurum.
