sabah saat 8:00 gibi sütlüceden eminönü gideceğim, 47e kodlu iett otobüsüne bindim, zihnim çok yorgun ama, yeni uyanmışım bir mahmurluk. tam o sırada önümde bir koltuk boşaldı, sağıma soluma baktım, 40 yaşlarında hafif kilolu bir bayan vardı.
-buyrun geçin, siz oturun dedim.
arkadaş ben kadından teşekkür beklerken, istemez dedi sert bir şekilde. neyse oturdum ben, gidiyoruz.
bu sırtsırta olan koltukları bilirsiniz. birisi ter otururken diğeri düz duran, neyse ben ters koltuktayım, arkamda da bir tane bayan oturuyor, yüzüne hiç bakmadım, hala bilmiyorum neye benzediğini. elinde bir tane iphone, şırpıntı tipli, hal hareketleri rahatsız edici bir kadın.
önce uzun süre telefonda konuştu, bu arada sert ifadeler kullanırken, arada bir kaç küfür de savurdu. ama kadını otobüste herkes dinlemek zorunda kaldı. saat 8:00, dikkatinizi çekerim.
neyse sonra bu taktı kulaklığı aşırı yüksek sesle müzik dinlemeye başladı. murat kekilliden bir şarkı dinliyor, aynı şarkı dönüp dönüp çalıyor. müziği o dinliyor ama sanki kulaklık benim kulağımdaymış gibi, resmen kafayı yedim. trafik zaten müthiş, ilerlemiyor, şarkı da tekrar tekrar çalınca inanılmaz bir rahatsızlık duydum, sanki birisi kulaklarıma tecavüz ediyormuş da beynim harap olmuş gibi.
bi kaç kere uyarmaya niyetlendim ama boşver ya zaten yol biter şimdi falan diyerek ses etmedim, ama amk yol bitmedi bir türlü.
sonra dönüp kadının omzuna hafifçe dokundum;
-efendim! müziğin sesini biraz kısabilir misiniz?
daha ben cümlemi bitirmemiştim ki son derece sert bir ifade ile;
-niye! rahatsız mı oldun? babanın malı mı lan bura, dedi.
amk resmen şok oldum ki hakikaten hiç beklemiyordum böyle bir tepkiyi. sinirlendim tabi, açıkçası gururuma da dokundu.
-ama burası toplu taşıma, kusura bakmayın çok rahatsız edici, sadece kısın dedim, diye ekledim.
-rahatsız olduysan git taksiye bin, kimsin de karışıyorsun, falan diye saydırmaya başladı.
kadının arkası bana dönük, kulağında kulaklık, o an yemin ediyorum bu terbiyesiz kadının saçını tutup cama vura vura kafasını parçalamak istedim. biraz sesimi yükselttim;
-terbiyesizlik yapma çirkef insan, saygılı ol biraz topluma dedim. o an da yer verdiğim halde oturmayan kadın döndü kadına;
-sen ne utanmaz şeysin be, kapat şu müziği kulaklarını yırtarım senin dedi. terbiyesizlik yapıyorsun, bi de insnalara hakaret ediyorsun, in şurda, git nere gideceksen taksiyle, aşağılık dedi.
neye uğradığını şaşırdı bizim çirkef, ama hiç bir şey söyleyemedi. içinden bi şeyler mırıldanarak çıkardı kulaklığı, eminönüne varana kadar ne bir ses etti, ne birine laf attı, ne de müzik dinledi.
bu olayı ilginç kılan bir kaç sebep var ancak en önemlisi ve beni üzen, insanların birbirine saygısı kalmamış. hakikaten, size kibarca rica eden birine bile hakaretler savurup, haksız durumdayken haklı çıkmaya çalışacak kadar bir ego oluşmuş insanlarda.
üzüldüm, sinirlendim.
sonra kendime de kızdım, sanane elalemin dinlediği müzikten diye.
kadına şiddet dünyanın en aşağılık şeyi elbette ancak saygısını kaybetmiş, egosunu tavan yapmış bir toplumda erkek kadar kadınlar da sorumlu ve sorunludur.
