osman öztunçun kendisine yazdığı güzel bir şarkısı vardır;
kurudu göller pınarlar canım gitti,
devrildi iri çınarlar niye gül fidanım gitti?
bölünmesin diye millet, baki kalsın diye devlet
dağlar gibi kemikli et, seller gibi kanım gitti...
paramparça idi ruhum ellerinde bir yumruğum...
tufanı bu mudur nurun diye arşa ölüm gitti...
hey yakınlar uzaklar bekler pusular tuzaklar
tufana dönüşşün sazaklar göz ışığım günüm gitti
yetim kaldı körpe canlar feryadını nice dağlar
gün doğmak üzere ağam gün batarken inim gitti
bu bir nesildir sürekli gözü pek çatal yürekli
zor günlerinde gerekli tuğ gibi gençliğim gitti
sakarya eski yiğitli, bağrı kan süslü yiğitler...
zülfen gözlü yiğitler gitti ya gitti...
