Bazen ortada hiçbir şey yokken gelen histir. Aslında insanın hissizleştiği andır. Ne yapacağınız şeyi bilirsiniz ne gideceğiniz yeri tanrıya olurda sinirlenip canınızı alır diye saydırırsınız. Çünkü canınıza kıyacak cesaretiniz yoktur ama onurunuzun olduğunu göstermeniz için ölmeniz gerekir. Saatlerce tavana bakıp binlerce şey düşünür ama ağlamaktan başka bir şey yapamazsınız. Durup beklerken her şeyden vazgeçer ama sizi vazgeçmekten vazgeçirecek birinin elinizden tutmasını beklersiniz. Ama asla kimse gelmez. Gelmeyenler gelir aklınıza sormayanlar ve umursamayanlar. işte o an vazgeçersiniz önce hayatınızdan bitirecek cesareti bulduğunuz an. Hiçbir şeyi hak etmeyen bu beden bi ruh tarafından taşınmayıda hak etmiyordur artık. Vazgeçtim hadi gidelim. Hem Zaten kimse sevmedi, ne anlamı var ki daha fazla yorulmanın ?
