Ben hep kaçtım bu meretten damarlarım asitle dolana kadar, ciğerlerim patlayana kadar kaçtım sonra kuytu bir köşede dinlendim gene kaçtım ta ki seni görene kadar gerçi senden de çok kaçmak istedim bilirsin ama yetmedi nefesim. Kaçarken de boş durmadım ama okullar okudum iyi insanlar tanıdım kitaplar okudum düzinelerce şiir ezberledim niye biliyor musun nefesimin yetmediği kişiye yani sana hazırlandım. bir gün hepsini sana okumak bütün bildiklerimi senle paylaşmak için ama anladım ki okumakla bir şeyler kazansa da insan yaşayarak öğreniyormuş. Çok öfkeliyim çatacak yer arıyorum sonra mecalimin olmadığını hissediyorum bir sigara daha yakıyorum. ben kaybettim hemde çok fiyakalı kaybettim birileri geldi bana sözler verdi sakladığım her şeyi elimden aldı gitti. elimde olmadan sürekli niye diye soruyorum kendime, niye, bu kadar mı adaletsiz lan bu dünya bu kadar kaçtıktan onca emekten beklemekten sabretmekten sonra niye...
sonra bir bakıyorum aşık jargonuyla isyan ediyorum gülüyorum ve susuyorum. ah bir bilsen şu sigara izmaritlerine gömdüklerimi umutlarımı hayallerimi sonra annemi. Böyle bitecekmiş meğer hayırlısı diyip kendimi avutup bir sigara daha yakıyorum şimdi. Niye gecenin bir yarısı kalktım sözlüğe girdimde bu yazıyı yazdım biliyomusun belki öfkem biraz diner belki içimdeki yumruk biraz gevşer belki daha az sigara içerim diye. yazamıyorum çünkü ona bunları e insanlar desen senin derdini merakından dinler olmuş gıdasını aldıktan sonra çekiliyor kendi köşesine sahi yaşadığımız devirde kimse kimsenin derdiyle dertlenmez saygı duymaz olmuş ne biliyim işte aq ya geçer diye bekliyicem bende sağa sola salça olucam belki para bulursam bir hafta kaçıcam bir yerlere klasik aşk acısı işte çok görmüştüm de tecrübe etmemiştim bugüne nasipmiş hadi hayırlı sabahlar. siktir edin ya yaşayın korkmadan, ölümüne yaşayın. ben kaçtım korktumda ne oldu bu zamana kadar hikaye hep aynı. temennim şudur ki kuşlar konsun yollarınıza.
