zamanın birinde henüz sebebi belirlenememiş bir şekilde, sağında solunda eğilenlere parmak atan bir zatımuhterem yaşarmış. yapma etme, ayıptır günahtır diyenlere aldırmaz, kendini tutamaz basarmış parmağı... zaman gelmiş adam yaşlanmış ölmüş. iş bu ya oğluna bıraktığı miras da tek bu olmuş. ahali çocuğu da uyarmış, yapma etme, baban muhtemelen cehennemde, sendemi oraya gitmek istiyorsun...
gel zaman git zaman bu kardeşimiz de hakkın rahmetine kavuşunca sorgu meleklerinin yanına varmış gelmiş. melekler bunu kaldırdıkları gibi fırlatmışlar cehenneme. çocuk düşer düşmez iki zebani kollarına girip yürütmeye başlamışlar. soğuktan hertarafı donan kardeşimiz dayanamamış sormuş hayırdır zebani efendiler, burası cehennem değilmidir, bize dünyada oranın çok sıcak olduğunu söylemişler, yüksek santigratlardan bahsetmişlerdi bu ne biçim iş, donuyoruz demiş. ankara sincan nüfusuna kayıtlı zebani kardeşimiz bu terbiyesizin bebesine çok kızmış ve şu önemli cümleyi söylemiş.! --la yavşaaan bebesi! baban yüzünden eyilip iki odun mu atabiliyoruz...
