insan aşkı arar, gerçekten bulduğunda da anlar gibilerinden bir laf var ya hani, onu bu kavrama bağlayıp sabır ediyorum kendi kendimi sikmemek için. sevsem de, siksem de ne olursa, kim olursa bir süre sonunda tahammül edemiyorum insanlara. gönderip yalnız kalmak istiyorum. yalnızken sıkıldığımda oluyor. oyuncak değiştirir gibi insan değiştirmek istiyorum. aradığımı bulamadığım için oluyor bu da öyle tahmin ediyorum. gecesinde çok eğlendiğim, ertesi gün arayıp sormadığım için birkaç insanın güvenini kaybettim. bunu da sonradan fark ettim, hiç eksikliğini hissetmedim çünkü. hem çüküm olsun hem donuma değmesin istediğimden oldu belki bu da. insanlardan sıkılmak diye bir şey ciddi ciddi var. travmatik bir şey mi, doğuştan var olan bir şey mi bilmiyorum ama yaşıyorum bunu. aşk bundan güçlü mü, bu onu da boğar mı ondan da emin değilim. hayırlısı diyorum amk...
