Bir yörük olarak başlıktaki entryleri okudukça gururlandım. Dedemin dedesi aydından çukurovaya göçmüş vakt-i zamanında.
Sizlere yörüklerle ilgili bi anımı anlatmak isterim.
Sanırım 11 12 yaşlarındaydım. Köyde ailecek dağa çıkalım gezmiş oluruz dedik. Bu arada bizim köy dağın eteklerinde. Her neyse çıktık biz işte. Bi baktık kıldan siyah bi çadır uzaktan görünür oldu. Yanlarına gittik. O kadar sıcak karşıladılar ki bizi. Bir sürü çocuğu olan bi adamla kadın. Keza çocuklarının 10 katı kadar koyuna sahip adamla kadın. Yemek yemeden bırakmayız dediler. Çadıra buyur edip hemen bi kuzu kestiler mangaldır ayrandır yenildi içildi. O insanların o samimiyetini gerçekten unutamam.
Gerçekten yörük görmek isteyen torosların eteklerine bi baksın. Ta aydından çukurovaya kadar. Elbet vardır hâlâ o güzel samimi insanlardan.
