ufacık, bacaksız bir bebeyken benim de dahil olduğum güruh. fakat, benim alaturka helaya sıçamama sebebim biraz farklıydı. sıçıyordum fakat, anadan üryan olmak şartıyla. yoksa sobalı evde büyüyen, alaturka helaya giren adamdık canım.
6-7 yaşlarındaykene annemle misafirliğe gittik. evin küçük çocuğuyla odada domino oynarken (bu arada evin küçüğü derken, deve gibi herifti, abisi vardı ondan küçük diyorum), inanılmaz b.kum geldi. kendimi sıkmaktan perişan olmuş vaziyette arada fıss fıss salarken dayanamayıp helaya attım kendimi. evde anadan üryan girdiğim alaturka tuvalet, karşımda kıyafetlerimle sıçmak üzere duruyordu. ürkerekten pantulumu indirdim ve patır patır dökülmeye başladım. anam, bir baktım, bütün malzemeyi pantolonun paçasına bırakıvermişiz. o telaşla g.tümü yıkamadan pantolonu yukarı çekince, dona da bulaştı bok. kapıyı araladım, kimse gelmesin diye sessizce: "anne. anne." deyu seslendim. baktım gelen giden yok böğürdüm:" hanneeeee! haaaannneeee!". anam geldi, durumu izah ettim fakat; "aferin aptal oğluma!" deyu azarı da işittim. "dur zarife teyzenden bişeyler isteyim de giy." dedi, pantolonu donu aldı koydu bi poşete.
bir vakit sonra zarife teyze'nin verdiği şeyi getirdi tutuşturdu elime. o ne lan? sadece don getirmiş. don dediğim de evin küçük oğlunun. ama battal tabir edilen cinsten. çuval diye taşırsın o kadar büyük. lan neyse giydim donu ama, sıfatı gör. bacaklar zaten çalı çırpı gibi, g.t desen heidi'nin sepeti kadar. bildiğin bebek bezi gibi duruyor g.tümde.
tuttular beni salona götürdüler. beni gören basıyor kahkahayı. hele evin küçük oğlu nasıl gülüyor. sağ elini karnına koymuş, kafa 60 derecelik açıyla yukarı bakıyor, ağzını ayırmış, gözler kapalı. herif resmen, gözlerini açtığında bu sahneyi tekrar görecek olmanın verdiği keyifle daha bir gevrek gülüyor. pis herif. son çarem, son kalem, tutunacak dalım anama dönüp: "annee hadi eve gidek. ühü" demek üzere kafamı çevirdim ki ne görem? annem gülmekten kıpkırmızı olmuş, gözünden yaş gelmiş: "oyh. çok güldük zarifaanım." diyor. oy fakır anam. beni gurda guşa yem eden anam.
arada bir zarife teyze gelir bizim eve: "ay çok şirindi ahaha." deyu hatırlatır o anı bana. hee çok şirindi de, ondan gülmekten daşşakları halıya serdiniz di mi? vay seni hain seni hain. yaktın beni zarifaanım.
