bir öğrencinin kabusu haline gelmiş herhangi bir konuyu, ona akla gelmeyecek metotlarla anlatmaya bayılıyorum ve öğrendiği anda gözlerinde beliren ışıltıyı hiçbir şeye değişmem. ne mi yapıyorum?
mesela iki gün önce, eylül ayından beri ygs'ye hazırladığım ve türkçeden artık her soruyu çözebilecek noktaya gelmiş olan bir öğrencime normalin üstünde acı süs biberleri götürdüm. kendine bu kadar güveniyorsa, 1 dk. içinde yanlış çözülen her soru için bir biber yeme teklifini de kabul edebileceğini söyledim -soruları özellikle çetrefilli cinsten seçmiştim- teklifimi kabul etti. sonuç?
100 soru. 3 biber.
bu işi bu yüzden seviyorum... hayatta hiç; hiç; ama hiçbir şey beni bu denli zafer sarhoşu edemezdi...
