Her şeyi bırakıp gitmek istenen anlardır. Bu sıralar metrobüs yolunda sık sık gördüğüm suriyeli aç aileler ve onları ülkeye sokmakla yetinip barınacak yer vermeyen devlet düzeni. Her türlü kıyafetten etekten tut tayta pantolona kadar tanımadıkları insanların giyiminden tahrik olan beyinden ve düşünmekten bir haber tecavüzcü ruhlu insanlar. Tecavüzcüleri hırsızları ve katilleri sokağa saldığı gibi iktidar koltuklarına taşıyan insanlar. Bunca şeye rağmen hala gözleri kör olan insanlar. Kadına ikinci sınıf insan muamelesi yapan dini inanış. Ve bunlarla karşılaşılan anlardır. Bazen midem okadar bulanıyor ki yaşamaktan değil hayattan nefret eder oluyorum.
