söylendiği an belki de en mutlak gerçekliği bile gölgede bırakacak inançla dile gelmişse de, zaman aşımına uğrayacaktır her şey gibi. gün gelecek, biz gerçeği "yalan"a dönüştüreceğiz varlığımız gibi. ve söylenen en yürekli cümleler bile mazi olacak, sonsuzluğa karışacak. o sonsuzluktur belki de kastedilen seveceğim derken, bilinmez; yine de inanmalı, yine de tutmalı bir yerlerinden bu cümlenin. yarın sonsuza karışmayacağın bile meçhulken, bugünkü sözün yarın unutulmasının ehemmiyeti nedir ki?
