Birşey oluyor insanlar var arabalar..arkadaşlar..gülümsüyorsun sonra dakikalarca kahkahalar atıyorsun ve görünen dünya dönüyor birden dalıp gidiyorsun uzaklara..bir yerlerde bir son var biliyorsun yaşamak yük sırtında. Bir koku, bir anı.. gülümsemelerimin bölünmesinden nefret ediyorum çünkü. Birşeyler oluyor ve ben yakalamıyorum hayatı. Bir yerlerde bir son var. iç burkan ne mi? Her sabah uyandığımda geriye kaç sabah kaldığını düşünürüm ben. Çünkü her yeni gün bir yandan da çürümüş inlere yürüyoruz..Birini severken bile beni terk edeceğini düşünür dururum. Ait olamam kimseye..bağlanamam...içim burkuluyor..hayatın kendine özgü melankolik bir müziği olmalı.
