düşünmesi bile tüyleri ürperten ilk gecedir. Çoğu insan olumlu ya da olumsuz düşünmüştür.
Hani evlendikten sonra ilk geceymiş,
seviştikten sonra ilk geceymiş,
ilk buluşmadan sonra ilk geceymiş,
askerde ilk geceymiş,
falan filan bizlerce önemli olan bu "ilk"ler bile "öldükten sonraki mezarda ilk gece" kadar önemli değildir aslında.
Şimdi sözlükteyiz kimisi yazıyor kimisi okuyor, sonra başka sitelere gireceksin, kahve içeceksin, tv izleyeceksin, uyuyacaksın, kahvaltı edeceksin, arkadaşlarınla eğlenceksin, evleneceksin, veya askere gideceksin, dertleneceksin, mutlu olacaksın, işe gideceksin, film izleyeceksin, yağmurda yürüyeceksin... Günlerin böyle böyle geçecek iyi kötü.
Ve bir gece ansızın mezardasın! Öğlen üzerine toprak atmışlar, biraz bekleyip gitmişlerdi. insanlar eski yaşamına dönmüştü. Seni kıyıdan köşeden tanıyanlar en geç 1-2 haftaya unutacak, ailen veya arkadaşların en fazla 1-2 ay sonra unutacak. Milet sözlüklerde entry girmeye, twitter da tweet atmaya devam edecek, yeni filmleri izlemeye gidecekler ve sen mezarında çürüyeceksin!
işte hayatın gerçeği budur!
Bir gece kendini mezarın içinde bulabilirsin. Bu okudukların sana "şuan" her ne kadar uzak gelse de "ölüm kadar kime yakınsın?"
şuan vaktin varken gül geç ama unutma bu güldüklerin senin de benim de başıma gelecek.
O yüzden sen sen ol hiçbir şeye "çok" takma. Ne de olsa öldükten birkaç gün sonra bile yakın çevren eski düzenine dönecek, sen unutulacak gideceksin...
