Bir Japon, Istanbul'da gecirdigi bir haftanin sonunda fikri
soruldugunda sunlari soyluyor:
Turkler'in evine gittiginizde,
tanimasalar da buyur ediyorlar. Siz oturmadan kimse oturmuyor. Siz sofraya
gecmeden kimse gecmiyor. En iyi yere sizi oturtuyorlar. Siz yemege
baslamadan kimse ba$lamiyor. Zorla her yemekten tattiriyorlar. Siz
kalkmadan kimse, evin cocugu bile sofradan kalkmiyor. Cay, kahve, meyve,
ikram bitmiyor. Herkes sizi rahat ettirmek icin ugrasiyor. Kumandayi
elinize veriyorlar. Sirtiniza, altiniza yastik konuyor. Yorgunluktan
ölseler bile siz kalkmadan kimse gidip yatmiyor. Gitmeye yeltendiginizde
bu kez birakmiyorlar. Yataklarini veriyorlar, kendileri kanepede,
koltukta yatiyor.
Sonra evden cikiyorsunuz ayni adamlar 180 derece
degisiveriyor. Herkes arabasini ustunuze suruyor. Arabanin burnunu
cikarmazsaniz kimse yol vermiyor. Kornalar, kufurler. Serit degistirmek
bile mumkun degil. Yayaysaniz isik olmayan bir gecitten mumkunu yok
gecemezsiniz. Evde oyle, arabada boyle, nasil oluyor? Bu isi cozemedim.
