bir insana bakıp onu tanıma, anlama zahmetine giremeyecek kadar nefretle meşgul olanların aldanması.
adam karşısındakinin kürt olduğunu öğrendiği ya da anladığı andan itibaren içindeki canavar hortluyor, genellemenin dibine vuruyor ve karşısındakini direkt "hayvan" yerine koyuyor, bazen hayvandan da aşağı görüyor.
sonra bu vatandaş "ben aydınım, ben medeniyim, ben vatansever ve hümanistim" diye ortada dolanıyor.
bu ironi olamaz. ironinin bile kendine has bir duruşu, bir ağırlığı, mantığı filan var.
