1.
-
sanatçıları, hasta ve yardıma muhtaç yakınlarımızı neden ölünce hatırlarız. çünkü;
ölülere karşı yükümlülüğümüz yoktur.
bu sözü doğrularcasına meme kanseri olunca ailesinin uzaklaştığı, eşinden boşanınca yanına uğranmayan arkadaşlarım var.
kimsenin kimseye ayıracak vakti, parası...yok. herke kendi hayatına gömülmüş. ya bir şey isterse! kaygısında.
ve böyle insanlarda gözlemlediğim ilk duygu ''öfke''. hepsinin ağzında -ben de onu aramadım, ben de ona gitmedim'' lafları.
haklılar mı?
fazlasıyla.
