donarak ölmek müthiş acı hissettirir. yavaş yavaş üşürsün, titrersin, uyuşmaya başlarsın, karıncalanır her yerin, sonra hissizleşmeye başlarken müthiş bir ısınma ve binlerce dikenin battığını hissedersin. uykunun gelmesi klişesi çok yavaş gerçenleşir ve ölene kadar ızdırap çekersin.
kafanın kesilmesi, kafa vücuttan ayrıldığında elbette acı hissedilir, hatta vücut ile ilişi kesilmiş kafa az da olsa kan içerdiğinden dolayı beyin bu kanı kullanmaya çalışır. beynin ölene kadar etrafına olan biteni duyar ve görürsün.
uyku hapları, aşırı miktarda yutulup midede çözülen kimyasal maddelerin vücuda fazla gelmesiyle, mideye giren felaket kıramp ve ağrılarla ölüm gerçekleşir. eğer baygın halde kurtarılıp hastanede mideniz yıkanırsa ölmezsiniz, felç olursunuz. ecelinizle ölene kadar bitkisel hayatta takılırsınız, 50 yıl boyunca pantolonunuza sıçarak, milletin size acıması ile birlikte etrafınızda olan bitenin farkında olarak ölürsünüz.
siyanür de bir çeşit zehirlenmedir. beyni öldürürse siz de ölürsüz, kalbiniz durarsa acı çekmeye devam edersiniz. siyanürün kaç milisaniyede beyne gittiği veya vücudu tepkisizleştirip beynin dakikalarca acı çekmesini bilmiyorum. yorum yok.
yanarak ölmek ölümlerin en acı vereni olsa gerek. * yangının vücutta ne kadar yayıldığı ya da deriyi ne kadar derin erittiğinin ölümü gerçekleşmesi hakkında bir bilgim yok. alev deriyi kemikten, ruhu günahtan arındırır.
