nasıl bir kaderse, yine sana denk geldim bugün.oysa o kadar zorlamıştım kendimi.bütün o yolu, söğüt ağaçlarıyla, yapraklarıyla kaplı olan, yalnız başıma yürüdüm.kafama koymuştum bu kez, tekrar ağzının gülerken aldığı o güzel şekle, yüzünde oluşturduğu ince, nazik kıvrımlara bakmıycam diye.nereye kaçsam umarsız kahkahaların, saçtığın mutluluğunla dünyanın en tatlı, dünyanın en acı güzelliği olarak peşimdesin.seni izledim yine, oturduğun kafede, kendi arkadaşlarımla, benim olan arkadaşların seninde olmasından mutlu oldum bir an.benim onlarla paylaştığım güzel anların bir şekilde seninde güldüğün eğlendiğin anlar olabiliceğini düşünerek.hayatımda hiçkimsenin gülüşünü izeleyerek ağlamadım.ama hayatımın geri kalanında sen hep benim ve mutlu kalıcaksan eğer, her köşede uzaktan seninle birlikte olmaya razıyım....
