çok acayip adamlar var. mesela sokrates, platon (eflatun) gibi adamlar, insanın her şeyi doğuştan bildiğini savunur ve yaşarken de bu bildiklerini hatırlandığını savunur. yani öğretmen öğretici değil bir nevi 'hatırlatıcı' hatta sokrates bu görüşü savunmak için geometriden hiç mi hiç haberi olmayan bir köleye geometri sorusu çözdürür, bunu sorarak yapar, yani sora sora adamda ki bilgiyi bir nevi açığa çıkarır. ve insanlara felsefe dersi vermez, insanlara sorular sorarak onları köşeye sıkıştırır ve insanların bildiklerini açığa çıkarır. bu konuda şöyle demiştir; bir ebe nasıl çocuğu çekip çıkarıyorsa ben de insanlarda ki bilgiyi öyle çekip çıkarıyorum. bu konuda sokrates'e katılmam çünkü bir insanın her zanaati bilerek doğması imkansızdır ve aslında çok yanıltıcı bir şey yapıyor. öğrenme dediğimiz olaya zaten vardı o bilgiyi hatırladı diyor. nasıl ki bir güle hangi ismi verirsek verelim aynı kokuyor ise bu olayda öyledir asılda ki olay değişmez ama farklı bir isim verir. ve insanlara soru sormakla bir şeyler öğretiriz, ve bir şey öğretince de kalkıp zaten biliyordu diyemeyiz çünkü soru sorarak açığa çıkarmadık sadece soru sorarak bir şeyler öğrettik. bir diğer garip adamsa bir put kırıcı! tarihin en büyük depremi! Nietzsche! alman nihilist filozof. başlı başına bir başkaldırıcı, bir tanrı tanımaz. kendisi tanrıtanımaz evet ama 'aforizmalar' adlı eserinde endülüsde ki haçlı askerlerinin aslında islamın önünde diz çökmesi gerektiğini söylemiştir. küçükken çok iyi bir papaz oğluydu; öyle bir incil okurdu ki her pazar yüzlerce insan ağlıyarak dinlerdi. sözümü üstadın bir nüktesi ile bitirmek istiyorum; bu dahil bütün genellemeler yanlıştır.
