bundan bir 13-15 sene önceydi. yazdı mevsimlerden. hava geç kararıyordu, apartman görevlisi part-time çalışıyordu. annem mutfakta akşam yemeğini hazırlıyor, ben de sofraya yardım ediyordum. mutluydum sanırım o zamanlar, örnek aile tablosu, ekmek elden su gölden, tek derdim mahalle maçına beni de alsınlar...
bostancı'da oturuyorduk. bostancı'da yasemin pastanesi vardı, hala da vardır aynı yerde, neyse. annem, kardeşime git yasemin'den bir çiçek ekmek al diye, bir çiçek ekmek parası verdi. kardeşim de ekmek almaya gitti, sofraya ekmek bekliyoruz yemeğe oturmak için.
pastane eve beş dakika, ekmek alıp gelse, 4. kata çıkma payı vs. toplam 10 dakikada eve gelmesi lazım kardeşimin. neyse 2 dakika sonra zil çalıyor bizim şaşkaloz elinde yarım bayat ekmekle kapıda. çiçek ekmek yokmuş, bunu aldım diyor. biz şaşkınız. o zaman yarım ekmek de satılıyor bakkallarda, pastanelerde ama bu bildiği tırtıklanmış bayat ekmek. neyse annem bir anlam veremeyip içeri alıyor elindeki ekmekle kardeşimi.
derken, arkadan üst kattaki yasemin teyze geliyor, ki bu yasemin teyze daha önce birkaç yazımıza konu olmuş son derece temiz kalpli bir teyzemizdi. yasemin teyzenin elinde annemin biraz önce kardeşime ekmek alsın diye verdiği para duruyor. yasemin teyze anneme neden para verdin diyor. şaşırmış kadın bir de, o zaman istenirdi komşudan ekmek, ıvır zıvır vs. ama çiçek ekmek nesi? neyse işin esas yüzü ortaya çıkıyor. benim canım kardeşim yasemin'den ekmek almış, ama yaseminler karışmış. biz de nasıl erken geldi bu kadar demiştik.
