çelişki, mantık hatası ve bunun gibi birçok tanımı yapılabileceği artık aşikârdır. lâkin bence önemli olan, paradoksları okuyup o mantıkta düşünmeyi öğrenenlerin, bazı içinden çıkılması zor durumlarda, daha dikkate değer fikirler üretebiliyor olmasıdır.
bilmece gibi bir soru vardır, bilenler bulunur elbet. iki çıkış kapısının olduğu bir yerde olduğunuzu varsayın. kapılardan biri zindana diğeri hazine odasına açılıyor. her kapıda bir bekçi var. bu bekçilerden biri doğru, biri yalan söylüyor ne sorulursa. hangi bekçinin doğrucu, hangisinin yalancı olduğunu bilmeden, bekçilerden herhangi birine, tek bir soru sorarak hazine odasının kapısını nasıl bulursunuz?
üzerine dakikalarca düşünüldüğünde bile içinden çıkılamayabilecek bir soru bu. cevabıysa şu: bekçilerden birine, "diğerine sorsaydım hangi kapıyı gösterirdi" sorusu yöneltilir. alınan cevap zindan odasının kapısıdır ve diğer kapıya gidilerek hazine odası bulunur. yalan söyleyene sorulduğu varsayılarak ve doğru söyleyene sorulduğu varsayılarak iki ayrı dur için düşünüldüğünde, doğru olduğu görülür. ziyadesiyle uzattım zaten.
son olarak bu tip durumlarda fikir üretebilmek adına paradokslarla biraz daha içli dışlı olmanın olumlu etkisi olduğu kanaatindeyim. coşkularımla.
