ablamın gür ve kabarık saçları sayesinde okul hayatı boyunca kurtulamadığı dert. daha doğrusu ablamdan çok annemin derdi olmuş. ben ve abimin saçı az ve acık renk, bit gelse bile saklanamadığından durmuyor gidiyor. ama ablam okula başladığı yıldan bitirene kadar bitle savaştı. daha doğrusu annem. kadın ne yapsa etse de bitmiyor bitler. hoş bitse yeniden başlıyor bir şekilde.
baktı olacak gibi değil ilaçlar vs. fayda etmiyor annem kendi çözümlerini üretti. ablamın kafasını omoyla (evet deterjan olan) yıkadığını gördüm bir kere. ı-ıh o da çözüm olmadı; gaz yağı sürerken yakaladım. cıks o da geçirmedi tabii. en son ablamın ve kendi ağzına maske takıp, kafasına şeltoks sıktığına şahit oldum. şu bildiğin hamam böceğine sıktığımızdan...
savaşı annem kazandı elbet ama geçici bir süre için. gittiğimiz ilk yaz tatilindeki pansiyonda ablam yine bitlendi.
