hakikaten tek solukta okunan kitaptır. ama sonu biraz zayıf olmuş gibi. evet insan çok rahat empati yapabiliyor. kendi hayatınızla will'in, lou'nun, katrina'nın ve diğerlerinin hayattaki rollerini, durumunu karşılaştırıyorsunuz. aklınızdan "ben olsam napardım" sorusu eksilmiyor kitabı okurken.
edit: ayrıca bu kitabı okuduktan sonra engelli insanları daha çok umursuyorsunuz. yani bana öyle oldu.
